Według danych statystycznych z 2012 roku, zaktualizowanych przez American Heart Association, około 76,4 mln osób w wieku 20 lat i starszych ma wysokie ciśnienie krwi, a jedna na trzy osoby dorosłe w Stanach Zjednoczonych ma wysokie ciśnienie krwi. Spośród nich większość nie była świadoma, że ich ciśnienie krwi jest nieprawidłowo wysokie. Nadciśnienie jest również nazywane cichym zabójcą, ponieważ generalnie nie ma żadnych objawów lub jakichkolwiek skutków ubocznych przez lata, które doprowadziłyby kogoś do podejrzenia, że ma wysokie ciśnienie krwi, dopóki nie zostanie zdiagnozowane przez lekarza.
Ciśnienie krwi jest definiowane jako wielkość siły, jaką krew wywiera na żyły i tętnice, gdy krąży po organizmie. Ciśnienie krwi jest zazwyczaj rejestrowane za pomocą dwóch liczb.
Liczba skurczowa to górna liczba, która mierzy ciśnienie w tętnicach, gdy serce bije, tj. gdy mięsień sercowy się kurczy, a liczba rozkurczowa to dolna liczba, która mierzy ciśnienie w tętnicach pomiędzy uderzeniami serca, tj. gdy mięsień sercowy odpoczywa pomiędzy uderzeniami i napełnia się krwią. Liczba skurczowa jest wymieniana nad liczbą rozkurczową, np. 120 nad 80, i zapisywana jako 120/80. U zdrowej osoby ciśnienie krwi wynosi 120/80 mm Hg. Każda wartość powyżej tych liczb oznacza, że masz wysokie ciśnienie krwi.
Diagnoza nadciśnienia powinna być oparta na co najmniej dwóch pomiarach ciśnienia krwi w czasie.
Etapy nadciśnienia
Normalne ciśnienie krwi w spoczynku wynosi 120/80 mmHg.
Izolowane nadciśnienie skurczowe to ciśnienie skurczowe powyżej 140 mm Hg i rozkurczowe poniżej 90 mm Hg. Występuje ono częściej u osób starszych, u których dochodzi do utraty zgodności naczyniowej.
Diagnoza opiera się na średniej z dwóch lub więcej odczytów wykonanych na każdej z dwóch lub więcej wizyt po wstępnych badaniach przesiewowych. Chorzy na cukrzycę i przewlekłą chorobę nerek (CKD) powinni być leczeni w celu osiągnięcia docelowego ciśnienia krwi <130/80 mm Hg.
Komentarze (0)